Hvernig var upprunalega áætlunin gerð?

Það á að taka hálft ár núna að uppfæra áætlun sem var gerð 2019. Með öðrum orðum það er ætt áfram án þess að uppfæra kostnað við verkefnið með tilliti til raunsæis. Hvernig geta kosnir fulltrúar komist upp með svona vinnubrögð?

Svona gera bara illa rekin fyrirtæki sem vilja fara lóðrétt á hausinn. Að Pawel haldi að samningurinn sé meitlaður í stein sem ekki megi breyta segir meira um hann sem óstjórnhæfan eyðslusegg á almannafé.

Hvað kosta tafir Reykjavíkurborgar á breytingum á gatnamótum við Sprengisand? Eða reiknast það kannski ekki með í öllu þessu því kreddurnar þurfa að ráða?

Það verður fróðlegt að sjá hvað uppfærð áætlun hljóði upp á og hvað mörgum miljörðum skattgreiðendum er ætlað að borga aukalega vegna lélegra vinnubragða. Kosnum fulltrúum á alþingi er enn meira til skammar að sjá ekki í gegnum blekkingarnar.

Samningur ekki viljayfirlýsing

Skattaæði Kristrúnar Frostadóttur og fleiri

Loksins er komið smá skynsemistal um borgarlínu því ljóst hefur verið lengi að fjárhagslegar forsendur eru mjög vafasamar í kringum dæmið. Kristrún Flosadóttir og fleiri vilja bara fara skattaleiðina til að ná þessu.

Með því að skattleggja allt upp í rjáfur þá væri möguleiki að fjármagna borgarlínugerð en þá er eftir allur rekstrargrundvöllur. Hann hefur ekki verið reiknaður út. Hvernig á dæmið að ganga upp?

Annað gott skattadæmi er grein Þórólfs Matthíassonar í Morgunblaðinu í dag. Þar fjallar hann um að veiðileyfagjöld standi ekki undir kostnaði við sjávarútvegstengd gjöld hjá ríkinu. Þar með vill hann hækka gjöldin og skattana. Hins vegar dettur honum ekki í hug að hægt væri að ná jafnvægi í þessu með að skera niður ríkisútgjöldin s.s. eins og eftirlit með drónum (lögguleikur) eða endurskoðun á aðferðum hafrannsókna til að meta stærð kvóta.

Alltof margir þingmen og ráðgjafar þeirra leita eftir að hækka skatta í stað þess að hugsa hvernig megi fá meira fyrir þann pening sem til er eða skera einfaldlega niður í núverandi ástandi. Ríkisapparatið er alltof stórt og leiðir verðbólguna í landinu að viðbættum verkalýðsforingum.

Skattaæðið er komið á endastöð.

Borgarlínan sett út af borðinu?

Hvenær bera flóttamenn ábyrgð á ákvörðunum sínum?

Þessi fáránleiki og fávitaháttur í kringum flóttmenn sem neita úrræðum sem þeim er boðið, eftir að vera úrskurðað að eigi engan rétt, hlýtur að vera á þeirra eigin ábyrgð. Þjóðin ber engin skylda að gera eitt eða neitt meira fyrir þetta fólk. Það er ólöglegt í landinu þannig að ekkert réttlætir að halda þeim lengur uppi.

Hvernig er þetta með hjúkrunarheimilin. Þar er fjöldi starfsmanna sem talar ekki íslensku og sinnir fólkinu ekkert umfram lágmarks umönnun. Getur ekki veitt þeim félagsskap þar sem engin samskipti eiga sér stað. Þetta þykir í lagi en ekki að við hendum út fólki, sem þó er búið að fá aðstoð, þar sem grundvöllur að umsókn sem flóttamaður stóðst ekki. Það er í lagi að sinna öldruðum illa en nauðsyn að sinna útlendingum sem vija ekki bera ábyrgð gerða sinna.

Er ekki eitthvað orðið verulegta brenglað í forgangröðinni.

Fengu fjóra daga til að klára álitið

Hvaða rétt á ég sem skattgreiðandi?

Nú er í gangi raðfréttir á visi.is og rúv.is um svokallaða flóttamenn sem fá enga aðstoð lengur því þeir eiga ekki rétt á því. Þá hefst upp harmakvein að það þurfi að bjarga þessum einstakingum og sveitafélögin eigi að sjá um það. Þetta gengur svo langt að forstætisráðherra (af öllum) fær álit á minnisblaði um að sveitafélögin eigi að taka við fólkinu.

Reyndar er mjög vandséð að sveitafélögin eigi að gera það því skv. reglum þarftu að hafa átt fasta búsetum um tíma (held sé 2 ár) sem þessir svokölluðu flóttamenn hafa ekki. Að forsætisráðherra leggist svo lágt gegn þjóð sinni er erfitt að kyngja.

Ég sem skattgreiðandi í 40 ár hef ekki þennan rétt. Jú ég gæti farið á framfæri sveitafélagsins en ekki nema eftir að hafa misst íbúðina, bílinn og allt annað. Ég sem fráskilinn einstaklingur gat ekki fengið aðstoð, í smá tíma, því jú ég var skráður íbúðaeigandi. Mér er bara ætlað að borga skatta og helst meira þangað til ég svelt.

Þessi svokölluðu flóttamenn sem eiga engan rétt á aðstoð vilja ekki þiggja fé og fylgd úr landi. Hvers vegna á ég þá skattgreiðandinn að hafa áhyggjur af þessu fólki? Ef ég væri staddur í öðru landi, allslaus og í vandræðum, þá fengi ég enga aðstoð frá ríkinu. Ég gæti leitað uppi ræðismann eða sendiráð en ætti engan rétt á að ríkið myndi fæða mig eða veita mér skjól. Af hverju, jú ég borga skatta!

 

Er kominn tími á að banna rafbíla?

Þessi fyrirsögn er ekki komin frá mér heldur má finna á zerohedge. Fyrirsögnin er að benda á tvískilning í sambandi við rafbíla gegn notkun kjarnorku til raforku. Fyrir rúmum 40 árum átti sér stað slys í kjarnorkuveri í Bandaríkjunum þar sem umhverfissinnar fengu í gegn að hætta byggingu nýrra orkuvera sem styðjast við kjarnorku. Samt dó enginn í þessu slysi.

Nú vill svo til að á síðasta ári þá dóu 13 manns vegna bruna í rafbílum í New York einni. Miðað við fyrri forsendur um hættu vegna slysa í kjarnorkuverum þá ætti að banna rafbíla. Þeir eru jú hættilegir og valda slysum og dauða. Þetta sýnir svo vel ósamræmið í málflutningi. Hættan er til staðar en það er látið sem sé allt í lagi.

Það er einnig hægt að fara út í málefnið um hversu mikla mengun er að finna frá svokölluðum grænum lausnum, vindmyllum og sólarsellum. Hvortveggja yfirleitt framleitt með jarðeldsneyti svo að hin ímyndaða mengunarlausn er ekki til staðar fyrir heiminn. Ekki einu sinni á notkunarstað því þarf vararafafl til að standa að stöðugum straumi.

Það má líka tala um rafhlöðurnar og hvernig risatrukkur keyra fram og til baka til að frameleiða rafhlöðurnar. Auk þess sem ekki er til nóg hráefni til að framleiða allar rafhlöður ef skipta á út jarðeldsneytisbílum.

Mín skoðun er að rafbíla verða valkostur en aldrei neitt meira en það. Þegar allt er komið í óefni þá snýst þetta við.

Að standa með gildum

Ætla rétt að vona að danir standi í lappirnar og leyfi einstaklingum að tjá sig. Sú leið sem ríkisstjórnin vill fara er ekki annað en opnun á fleiri takmarkanir í þessa átt.

Minnumst þess að samfélagasmiðlar þeir byrjuðu smátt á takmörkunum sínum en sífellt var hert að þeim (af t.d. ríkisstjórnum) að herða skrúfuna og setja fleiri takmarknir á einstaklinga að tjá sig.

Jafnvel þótt 57 ríki vilji hafna tjáningu einstaklinga þá verða vesturlönd að standa í lappirnar og standa með þeim gildum sem sett hafa verið. Eitt það veigamesta er tjáningafrelsið sem hefur verið hampað sem gildi sem skilur vestræn ríki frá t.d. harðstjórnarríkjum.

Nú er verið smátt og smátt að þjarma að tjáningafrelsinu. Byrjaði með MeToo byltingunni og tókst á flug með Covid-19. Woke sinnar hafa einnig hert verulega að tjáningafrelsinu í nafni hatursorðræðu.

Fagna þessu framlagi stjórnarandstöðu dana og höldum gildum til að viðhalda frelsi eintaklinga.

Hafna „neitunarvaldi ofstopamanna“