Hvernig þjóðfélag viltu Katrín?

Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra er sífellt að tjá sig um samfélag og hvernig samfélagi hún vilji búa við. Gott og gilt þar sem hún býr í Reykjavík þá getur hún farið fram á að samfélagið sem býr í Reykjavík leiti eftir þessu. En hvað með þjóðina? Hún býr ekki öll í samfélaginu í Reykjavík.

Kjarni málsins er að samfélag er ekki sama og þjóðfélag. Allt tal um samfélag vísar til ótilgreindar stærðar sem getur átt við margt en samt ekkert skilt við fjölbreitileika. Fjölbreytni á meðal fólks kemur með karaktereinkennum, oft talað um sérvisku. Önnur nálgun er þegar hópar koma sér saman um ákveðin einkenni og lifir eftir þeim, óháð hvað almennt gerist hjá öðrum hópum.

Það er ekki fjölbreytni að kenna 7-10 ára börnum um kynlíf. Það er hægt að tala um að fólk vilji búa með öðrum af sama kyni, lengra þarf það ekkert að ná. Það er fyrst og fremst á ábyrgð foreldra að koma slíkri fræðslu áfram, ekki skólakerfinu. Foreldrar bera ábyrgð á að börnin þeirra sýni umburðalyndi, ekki skólakerfið. Með þessu er ég að segja að skólakerfið er að seiglast alltof langt inn í líf barnanna sem í röng stefna.

Skólakerfið getur sýnt fram á fjölbreytni lífs án þess að þurfa að fara í nákvæmar skýringar. Hvað varð t.d. um trúarbragðafræðslu og mismunandi trúarbrögð? Hvar er umbyrðalyndið í skólakerfinu gagnvart slíkri fræðslu?

Forsætiráðherra ætti að bera virðingu fyrir því að það eru ekki allir sem vilja slíka fræðslu meðal ungra barna í skólakerfinu. Hvort skólakerfið vilji fræða 18 og eldri um þessi mál þá er það alveg frjálst.

Því börn eiga að fá að vera börn.

Kveðst hafa fengið fjölda skeyta

Til hvers að stoppa gervigreind?

Gervigreind hefur verið mikið í umræðunni á þessu ári en samt er frekar óljóst hvað er átt við. Stundum er talað um sjálfvirkni, stundum um algórithma og stundu eitthvað annað. Ég er litlu nær um hvað gervigreind hefur gert svona mikið af sér eða sé svona mikil hætta fyrir mannkyn.

Þrátt fyrir sífellt meiri sjálfvirkni í framleiðslu þá fjölgar störfum. Hvernig fær þessi þversögn staðist? Ætti ekki störfum að fækka? Staðreyndin er sú að þrátt fyrir sjálfvirkni þá eru vélarnar ekki gallalausar frekar en gervigreindin. Eftir allt saman þá er þetta matað af einstaklingum og hvernig þeir ímynda sér að eitthvað verði vitrara en þeir sjálfir er auðvitað ekkert annað er fáránleiki.

Þrátt fyrir reiknigetu og hraða niðurstöðu þá þýðir það ekki endilega meira vit. Enda, eins og áður er sagt, matað af einstaklingum. Viðskiptamenn og vísindmenn sem óttast þetta hafa ekkert fram að færa.

Gervigreind mun bara skáka þeim sem vilja ríghalda í óbreytt ástand og hafa ekkert nýtt fram að færa. Þetta nýja sem mun koma fram kemur samt ekki frá gervigreind.

Gervigreindin verður ekki stöðvuð

Málefni fatlaðra notað til að fá meira af sköttum frá ríkinu

Málefni fatlaðra ber á góma þegar milliuppgjör koma fram með tapi í tveimur stærstu sveitafélögum landsins. Má vel vera að upprunalegi samningurinn sé ekki nógu góður og ekki nóg greitt með hverjum einstaklingi.

Málilð er samt ekki svo einfalt því bruðlið í þessum geira virðist aukast með hverju árinu. Þannig vill til að í íbúðakjörnum þá á hver einstaklingur að elda sér sjálfur með aðstoð starfsmanna. Vaninn var sá að starfsmenn fengu þá smá bita með til að borða með einstaklingi þar sem einstaklingurinn þurfi þjónstu allan sólahringinn. Í dag er það ekki þannig heldur er keyptur matur sérstaklega fyrir starfsmenn og þá skiptir engu máli hvað er keypt. Þetta er auðvitað bruðl á hæsta stigi og einfaldlega verið að nota málaflokkinn til að þrýsta á ríkið að greiða meira.

Sveitafélögin verða að líta sér nær og starfsmaður í litlu fyrirtæki fær varla steik í hvert mál, hvað þá að fá mat frá fyrirtækinu yfir höfuð á vinnutíma.

Launamál og hlunnindi á ríkis- og sveitastjórnarstiginu er komin út úr kortinu.

Forsendubrestur fyrir fólk og fyrirtæki að ekki rísi brú í Fossvogi

Sjaldan heyrir maður jafn mikið rugl frá kjörnum fulltrúum. Að íbúar svæðisins eða fyrirtæki hafi sett sér þær forsendur að brú þyrfti að koma til að vera á svæðinu er frekar fjarlægur í huga þess sem þar sest að. Vel má vera að brúin geri eitthvað en að að hún sé forsenda búsetu er út úr öllu korti.

Þessi eilífa trú á hversu margir þurfi að halda í áttina að 101 og þar um kring er orðin ansi útkeyrð. Hvort sem það er bæjarfulltrúi Kópavogs eða borgarfulltrúinn báðir ofmeta þörfina að fara í 101 Reykjavík.

Bæjarfulltrúinn í Kópavogi ætti að lýsa betur hvernig strætó á að komast frá Hamraborg að brúnni. Núverandi hugmynd er að þvera Kársnesið og láta litlu börnin ganga yfir í skólann leiðina sem strætó á að keyra. Til að koma því almennilega fyrir, á einni helstu ökuleið af Karsnesinu, þarf að taka af lóðum og bílastæðum íbúa. Er enginn forsendubrestur þar á ferð?

Hugmyndin um göng skilar litlu nema það sé afleggjari í Smárann.

Kjánalæti kosinna fulltrúa í samgöngumálum höfuðborgasvæðisins virðist seint ætla að komast á vitrænar slóðir.

Ítrekar mikilvægi Fossvogsbrúar

Eru allar teikningar af borglínu þá bara plat?

Dagur segir að það taki tíma að hanna: „En það eru líka verk­efni þar sem við þurf­um að byrja frá grunni að hanna, eins og borg­ar­lín­an, sem tek­ur tíma að hanna, en er hins veg­ar kom­in vel á veg.“

Er það virkilega? Í heil 15 ár er búið að sýna fólki teikningar hvað eftir annað en voru þær þá bara plat. Svona til að plata fólk til að fá trú á hugmyndinni.

Þessi eyðsluseggur, Dagur B., ætti að líta sér nær og vera komin með betur fullhannaðar hugmyndir áður en lagt er af stað. Þessi orð hans undirstrika ekkert annað en þetta borgarlínudæmi er algert kjaftæði sem er verið að plata inn á fólk.

Skattgreiðendur takið ykkur saman í andlitinu og hafnið samgöngusáttmálanum. Hann þarf að byggja á einhverju vitrænu.

Mikilvægt að það komi ekkert hik

Að fanga óreiðuna

Það hefur löngum verið ljóst að Svandís Svavarsdóttir er á móti landsbyggðinni og að fólk sem kýs að búa þar fái að bjarga sér. Alveg jafn ljóst er að veiðar smábáta í bæjum og þorpum kringum landið viðheldur byggð og það á ódýrasta máta. Ríkisstjórnin vinnur eftir byggðasjónarmiðum en af hverju vilja þeir þá ekki styrkja byggðir á sem ódýrastan hátt?

Óreiðan um að vita hversu mikinn fisk er hægt að veiða verður aldrei fengin með kvótakerfi. Slíkt kerfi virkar til að hemja aðild að miðum en ekki til að sjá hversu mikið er hægt að veiða. Þannig virkar kvótakerfið sem viðskiptamódel, sér í lagi þegar má veðsetja kvóta og selja aflaheimildir.

Að finna út hversu mikið magn má veiða mun Hafró aldei finna út eftir sínum aðferðum eins og þær eru stundaðar í dag. Þær eru ekki einu sinni nálægt því að sjá hversu mikið að fisk er í sjónum. Jón Kristjánsson skrifaði góða grein í Morgunblaðinu um þetta og af hverju Hafró missir alltaf sjónar af því hversu mikið er um æti í hafinu. Góð og gild grein hjá Jóni en hafið er samt flóknara. Þannig spyr ég af hverju eru ekki teknar inn fleiri breytur s.s. veðurfar, sjávarstraumar, hiti sjávar sem dæmi.

Af hverju er það svona flókið að leyfa smábátum að veiða kringum landið t.d. 200 daga á ári sem er jafn mikið og verkamaðurinn vinnur í launavinnu. Að leyfa smábátum að eiga 4 mílna landhelgina mun ekki hafa nein áhrif á kvótakerfið. Þetta er einfaldlega of lítill afli sé t.d. ákveðið að hafa tvær línur á bát.

Því miður sjá stjórnmálaemnn ekki heildarmyndina en telja sig ná stjórnun á óreiðu með höftum sem skila engu nema vonleysi.

Segja vinnubrögð ráðherra „forkastanleg“

Hvernig var upprunalega áætlunin gerð?

Það á að taka hálft ár núna að uppfæra áætlun sem var gerð 2019. Með öðrum orðum það er ætt áfram án þess að uppfæra kostnað við verkefnið með tilliti til raunsæis. Hvernig geta kosnir fulltrúar komist upp með svona vinnubrögð?

Svona gera bara illa rekin fyrirtæki sem vilja fara lóðrétt á hausinn. Að Pawel haldi að samningurinn sé meitlaður í stein sem ekki megi breyta segir meira um hann sem óstjórnhæfan eyðslusegg á almannafé.

Hvað kosta tafir Reykjavíkurborgar á breytingum á gatnamótum við Sprengisand? Eða reiknast það kannski ekki með í öllu þessu því kreddurnar þurfa að ráða?

Það verður fróðlegt að sjá hvað uppfærð áætlun hljóði upp á og hvað mörgum miljörðum skattgreiðendum er ætlað að borga aukalega vegna lélegra vinnubragða. Kosnum fulltrúum á alþingi er enn meira til skammar að sjá ekki í gegnum blekkingarnar.

Samningur ekki viljayfirlýsing

Skattaæði Kristrúnar Frostadóttur og fleiri

Loksins er komið smá skynsemistal um borgarlínu því ljóst hefur verið lengi að fjárhagslegar forsendur eru mjög vafasamar í kringum dæmið. Kristrún Flosadóttir og fleiri vilja bara fara skattaleiðina til að ná þessu.

Með því að skattleggja allt upp í rjáfur þá væri möguleiki að fjármagna borgarlínugerð en þá er eftir allur rekstrargrundvöllur. Hann hefur ekki verið reiknaður út. Hvernig á dæmið að ganga upp?

Annað gott skattadæmi er grein Þórólfs Matthíassonar í Morgunblaðinu í dag. Þar fjallar hann um að veiðileyfagjöld standi ekki undir kostnaði við sjávarútvegstengd gjöld hjá ríkinu. Þar með vill hann hækka gjöldin og skattana. Hins vegar dettur honum ekki í hug að hægt væri að ná jafnvægi í þessu með að skera niður ríkisútgjöldin s.s. eins og eftirlit með drónum (lögguleikur) eða endurskoðun á aðferðum hafrannsókna til að meta stærð kvóta.

Alltof margir þingmen og ráðgjafar þeirra leita eftir að hækka skatta í stað þess að hugsa hvernig megi fá meira fyrir þann pening sem til er eða skera einfaldlega niður í núverandi ástandi. Ríkisapparatið er alltof stórt og leiðir verðbólguna í landinu að viðbættum verkalýðsforingum.

Skattaæðið er komið á endastöð.

Borgarlínan sett út af borðinu?

Hvenær bera flóttamenn ábyrgð á ákvörðunum sínum?

Þessi fáránleiki og fávitaháttur í kringum flóttmenn sem neita úrræðum sem þeim er boðið, eftir að vera úrskurðað að eigi engan rétt, hlýtur að vera á þeirra eigin ábyrgð. Þjóðin ber engin skylda að gera eitt eða neitt meira fyrir þetta fólk. Það er ólöglegt í landinu þannig að ekkert réttlætir að halda þeim lengur uppi.

Hvernig er þetta með hjúkrunarheimilin. Þar er fjöldi starfsmanna sem talar ekki íslensku og sinnir fólkinu ekkert umfram lágmarks umönnun. Getur ekki veitt þeim félagsskap þar sem engin samskipti eiga sér stað. Þetta þykir í lagi en ekki að við hendum út fólki, sem þó er búið að fá aðstoð, þar sem grundvöllur að umsókn sem flóttamaður stóðst ekki. Það er í lagi að sinna öldruðum illa en nauðsyn að sinna útlendingum sem vija ekki bera ábyrgð gerða sinna.

Er ekki eitthvað orðið verulegta brenglað í forgangröðinni.

Fengu fjóra daga til að klára álitið

Hvaða rétt á ég sem skattgreiðandi?

Nú er í gangi raðfréttir á visi.is og rúv.is um svokallaða flóttamenn sem fá enga aðstoð lengur því þeir eiga ekki rétt á því. Þá hefst upp harmakvein að það þurfi að bjarga þessum einstakingum og sveitafélögin eigi að sjá um það. Þetta gengur svo langt að forstætisráðherra (af öllum) fær álit á minnisblaði um að sveitafélögin eigi að taka við fólkinu.

Reyndar er mjög vandséð að sveitafélögin eigi að gera það því skv. reglum þarftu að hafa átt fasta búsetum um tíma (held sé 2 ár) sem þessir svokölluðu flóttamenn hafa ekki. Að forsætisráðherra leggist svo lágt gegn þjóð sinni er erfitt að kyngja.

Ég sem skattgreiðandi í 40 ár hef ekki þennan rétt. Jú ég gæti farið á framfæri sveitafélagsins en ekki nema eftir að hafa misst íbúðina, bílinn og allt annað. Ég sem fráskilinn einstaklingur gat ekki fengið aðstoð, í smá tíma, því jú ég var skráður íbúðaeigandi. Mér er bara ætlað að borga skatta og helst meira þangað til ég svelt.

Þessi svokölluðu flóttamenn sem eiga engan rétt á aðstoð vilja ekki þiggja fé og fylgd úr landi. Hvers vegna á ég þá skattgreiðandinn að hafa áhyggjur af þessu fólki? Ef ég væri staddur í öðru landi, allslaus og í vandræðum, þá fengi ég enga aðstoð frá ríkinu. Ég gæti leitað uppi ræðismann eða sendiráð en ætti engan rétt á að ríkið myndi fæða mig eða veita mér skjól. Af hverju, jú ég borga skatta!