Finnst engin loðna með þessari aðferð

Aðferðir Hafró er svo íhaldssamar að þeir sjá ekki skóginn fyrir trjánum. Í rúm 50 ár halda þeir að hægt sé að finna uppsjávarfisk með þessari aðferð með einu skipi. Best að setja myndina inn til að útskýra af hverju þetta gengur ekki upp.

Ef myndin væri fiskabúr þá sést að leitalínur eru aðeins um fjórðungar af svæðinu og þá á eftir að gera ráð fyrir að fiskurinn syndi en sé ekki fastur á sama stað. Tölfræðilega er þetta ómöguleiki enda finnst oftast veiðanlegt magn þegar nokkur skip taka sig saman. Fiskurinn syndir ekki fram og tilbaka eftir ákveðnum leiðum og þess vegna hefur það lítinn tilgang að sigla eftir ákveðnum leiðum. Fyrir utan það að ekkert segi að hann snúi við eða syndi lengra, nær landi eða undir ísinn. Tilgáta mín er að það séu meiri líkur á að vinna í lottói en að finna loðnu eftir þessari aðferð.

Líftími loðnu er alltof stuttur til að standa í þessu og réttara væri að leggja til lágmarkskvóta t.d. 200 þús tonn og á móti hámarkskvóta t.d. 700 þús tonn. Væri fróðlegt að sjá hversu mikið veiddist á 5 ára tímabili miðað við þessar forsendur og sleppa mælingum Hafró.

Meiri loðna enn á huldu?

Fávitablæti

Það eru til mörg orð til að skýra hvað fólk heldur að sé rétt. Ekki það að ég hafi alltaf rétt fyrir mér en ansi oft er fólk að halda einhverju fram sem er ansi langt frá því að vera rétt. Okkar eigin forsætisráherra(frú) heldur því fram að við lifum í samfélagi og menntamálaráðherra er sammála. Þetta er gott dæmi um fávitablæti sem þekkja ekki til hugtaka.

Samfélag er staður ó óræðinni stærð þar sem fólk ákveður að lifa saman. Það eina sameiginlega er að það lifir í ákveðnu samfélagi en þarf ekki að vera sammála um neitt sem heldur samfélaginu saman. Þjóðfélag á hinn bóginn, sem þessar frýr voru kosnar af, telur sig eiga sameiginlega sögu eða hætti sem gerir það að þjóðfélagi. Því er ansi skrýtið að þær stöllur lifi ekki með okkur í þjóðfélaginu sem kaus þær.

Fávitablæit er samt meira og sér í lagi ef fólk er á annnarri skoðun en sett er fram þá er svarað með skætingi og borið fyrir sig ákveðin orð. Þannig var Bjarni utanríkisráðherra uppnefndur rasisti því hann talaði um hluti sem tengjast þjóðinni og var ósáttur við tjaldbúðir fólks sem vill fjölskyldusameiningu. Sameiningu sem nær langt út fyrir kjarnafjölskylduna. Fengju Íslendingar slíkar sameiningar af því að þar væri betra líf? Stutta svarið er aldrei.

Því miður hefur fávitablætið yfirtekið málefni svokallaðra flóttamanna. Raunveruleikinn er sá að fæstir af þeim teljast flóttamenn en í fávitablætinu má ekki minnast á það. Hvað þá að þeir beiti ofbeldi, steli og beri enga virðingu fyrir þjóðinni sem þó á að halda þeim uppi. Hvaða heilvita manni datt í hug að við bærum ábyrgð á fólki sem leitar að betra lífs. Íslendingar sem vilja lifa í öðru löndum fá engar fyrirgreiðslur, hvaða sanngirni er þá að við höldum öðrum uppi. Að við þurfum að halda þeim uppi þangað til niðurstaða fengist er mér borin von að skilja og hefur ekkert með raunsæi að gera.

Fávitablæti er nefnilega einfeldingsleg hugsun þar sem trúa skal öllu sem sagt er án þess að hlusta nóg vel hvað sagt er og hvað sannleikurinn leiðir í ljós. Auk þess er blætið svo illa haldið að það skilur ekki aðlögun að þjóð er takmörkuð og þó þú aðlagist um tíma þá getur tekið upp aðrar venjur síðar. Nei í fávitablæti eru allir vinir í skóginum.

Fávitablætið er allstaðar í dag þar sem reynt er að troða inn á okkur skoðunum sem engin hefð er fyrir og fæstir eru spurðir hvort vilji. Við eigum að skipta út aldagömlum hefðum fyrir eitthvað sem enginn veit hvað stendur fyrir.

Verst er þegar fávitablætið nær inn í stofnanir og þær telja sig betri en þjóðin sem þær eiga að þjónusta. Því miður er það raunveruleikinn á Íslandi og hinum vestræna heimi. Vonandi komust við út úr þessu fávitablæti sem fyrst.