Rétturinn til að efast

Rakst á þessi skrif á frettin.is þar sem fjallað er um Skrif Ernu Ýr að Mannlíf leyfi henni ekki að efast. Sem betur fer hefur hún bein í nefinu og vill halda áfram að leyfa sér að efast. Sífellt fleiri skrif í fjölmiðlum eru á þessa leið að ráðist er á einstaklinginn en ekki málefnið. Svipað ferli á sér stað oft í athugsemdum þrátt fyrir að reynt sé að minnka það.

Rétturinn til að efast er grundvöllur gagnrýninnar hugsunar og sá grunnur sem skapaði vísindi. Til að vísndi virki almennilega þá þarf að efast um að ákveðna niðurstöðu og ekki gera ráð fyrir að hlutirnir séu á einn veg. Síðustu ár hefur sífellt aukist að við eigum ekki að efast um það sem er sett fram í fjölmiðlum, líkt og það sé einhver heilagur sannleikur.

Þannig vaða uppi furulegar staðhæfingar í greinum, sem eiga að teljast sannleikur, og við eigum ekki að efast um innihaldið. Sem betur fer er enn til fólk sem efast og ætla rétt að vona að því fjölgi.

SVo við vitnum í orð Nelson Mandela er hann sagði að þeir gætu læst mig inni en þeir fá ekki stjórn á hugsunum mínum.

Mér líður eins og áróðursmaskína nasista í seinni heimstyrjöldinni sé bara lítið peð miðað við áróður nútímans.

Almennings letjandi samgöngur

Er sammála því að niðurgreiðsla rafbíla er út í hött og fer verr með göturnar heldur en jarðeldneytisbílar vegna þess að þeir eru þyngri og það mun þyngri. Þannig að nefn niðurgreiðsla sem munar um 7 miljörðum er í raun meiri vegna slita á götum.

Í annan stað er þetta almenningssamgöngukerfi með strætó algerlega handónýtt og hefur alltaf verið. Fyrir það fyrsta þá er alltaf verið að miða við að 101 sé endastöð flestra í stað þess að miða við allt höfuðborgasvæðið sé að fara á milli hverfa. Þeir sem fara Kópavogi og vilja í Selás þurfa að taka 3 vagna. Sama leið í bíl tekur ca 10 mínútur en vegna stöðugra vagnaskipta þá ertu frá 30-45 mínútur. Segir sig sjálft að slík tímasóun er eitthvað sem fáir sækjast eftir.

Skoðum aðeins betur og hugum að framhaldsskólum því það er stór markhópur. Margir Kópavogsbúar sækja FG en að taka strætó er ekki það skemmtilegasta, sér í lagi ef skipta þarf um vagn. Biðin á milli vagna getur lengst, og gerir það ansi oft, vegna þess að leiðin sem keyrir framhjá FG seinkar svo oft. Af hverju, jú vagninn sem keyrir framhjá FG þarf fer frá Garðabæ og upp í Grafarvog. Þræðir leið þar sem umferðateppa er algeng.

Eftir stendur af hverju þarf vagn að fara frá Garðabæ og alla leið í Grafarvog? Eru svo margir sem fara alla leið? Væri kannski nóg að keyra í Mjóddina og til baka, þeir sem fari áfram taki síðan annan vagn í Grafarvog.

Leiðarkerfið er uppfullt af svona fáránlegum akstursleiðum því kerfið gerir of mikið ráð fyrir að getir farið ákveðnar leiðir í 1 vagni í stað þess að skipta á leiðinni. Skilvirkni kerfisins er því svo léleg að flestir framhaldsskólanemendur taka bílpróf og koma á bíl um leið og þeir geta.

Í annan stað má spyrja sig líka hvort tekjumódelið sé ekki of þungt í vöfum. Ef tökum dæmi frá Hollandi þá virkar kerfið þannig að þú skannar þig inn og líka þegar þú ferð út. Síðan er ertu rukkaður í samræmi við það. Sett er lágmarksgjald og svo er notkun skoðuð. Þannig er hægt að nota allar dyr til að fara inn og flýta þar með inngöngu í vagninn á álagstímum. Víst borgarlínufantasían er svo upptekin af Hollenskri fyrirmynd af hverju taka þeir ekki þetta til fyrirmyndar?

Með þvi að tímasetja betur skiptingar milli hverfa þá væri kannski smá von um aukningu á þessum fararmáta.

Einn milljarður í Strætó og níu í rafbíla

Kominn til að þessar upplýsingar séu nýttar

Þessar upplýsingar hafa reyndar verið til í meira en áratug en hingað til hefur Hafró ekkert vilja gera með þetta. Batnandi mönnum er best að lifa og vonandi skilar þetta árangri og Hafró opni á skoða aðferðir sýnar á nýjan hátt.

Hænuskref er skref fram á við og vonandi fylgir meira með þannig að hægt sé að þróa þessar aðferðir Hafró betur og fá betri nýtingu á stofnstærð fiskitegunda.

Sjálfvirk aflagreining ÚR til Hafró og Fiskistofu

Gott dæmi um áróður af annars ágætu fordæmi

Í fréttinni segir að jökullinn hopaði um 37 metra en eitt árið hopaði hann um 110 metra. Með fyrirsögninni er verið að gera meira úr heldur en efni standa til. Það er ekkert annað en lævís áróður og verið að segja hlutlægt frá efninu. Það er nefnilega gott fordæmi að mæla breytingar á landslagi en alveg hægt að segja frá því án áróðurs.

Því miður er þetta of algengt á mbl.is og læðist einnig inn í Morgunblaðið í dag þótt í minna mæli sé. Er það vegna þess að fáir myndu klikka á fyrirsögnina ef þar stæði mælingar á hopi Sólheimajökuls?

Er lifibrauð þeirra sem segja frá að fá smelli en ekki vera með frásögn. Þannig eru ansi margar fyrirsagnir sem byrja á: Segir að ... sem auðvitað er ekkert annað en skoðun einhvers. Nýjasta eru lýsingarorð í sterkustu mynd.

Gallinn við svona birtingamyndir t.d. sterkustu lýsingarorð að þegar þau eiga við þá missa þau marks vegna þess hversu oft er búið að plata þig. Líklega komust fjölmiðlar svona langt í Covid vegna þess að fólk var ekkert að lesa umfram fyrirsögnina og lét því plata sig.

Frekar grunnhygginn heimur sem les bara fyrirsagnir.

Sólheimajökull hopaði um 110 metra á einu ári

Orrusta vinnst en stríð tapast ekki endilega við það

Ætla ekki sérstaklega að fjalla um Úkraínu en þótt orrusta hafi unnist þá er stríðinu langt frá því lokið sem þýðir einfaldlega að Úkraína mun ekki aftur ná sér á strik. Ef horft er til Líbanon og stríðs sem stóð þar til fjölda ára (áratuga) þá nær landið sér ekki aftur á strik. Líbanon var vinsæll ferðamannastaður fyrir stríð og loks þegar friður koma aftur þá var reynt en með lélegum árangri.

Það sama mun gerast í Úkraínu dragist stríðið til lengri tíma. Svo við notum tískuorðið innviði þá eyðileggjast þeir algerlega og fólk nær illa saman sem þjóð. Um það má síðan deila hvort þetta hafi nokkurntímann verið þjóð í þeirri merkingu að ganga saman í takt. Þjóðarbrotin eru mörg og með mjög ólíka sögu á bakvið sig. Fyrir Úkraínu sem þjóð er stríið tapað og þótt Donbass héruðin myndu vinnast aftur þá skilar það ekki þjóð til baka.

Stríðið á Íslandi snýst um vindmyllur og nýtingu vikurs. Stríðið um vindmyllur á Íslandi virðist vera í sjálfvirkni í gerjun sem stefnir í eina átt en þótt vindmyllubarónar virðast hafa öll tromp í hendi sér er stríðinu ekki lokið.

Þessar hugmyndir um vindmyllur munu eyðileggja alla innviði landsins og koma okkur aftur í þriðja heims flokkinn. Flestar hugmyndinr um þessar vindmyllur snúast um sæstreng til evrópu og gera þannig landið að hráefnislandi sem skilur lítið annað eftir sig en sviðna jörð. Ef eytt er landsvæði í vindmyllur, sem er illa afturkræft, og sendir um sæstreng þá verða örfá störf hér á landi. Þú færð ekki orkuna inn á kerfið en mjög líklega þarf að borga mun hærra raforkuverð. Hver er þá ávinnungurinn fyrir almenning?

Fljótt á litið er hann afar takmarkaður og þótt almenningur virðist vera tapa þessari orrustu þá er stríðinu ekki lokið.

Vindmyllu gullgrafarar

Í viðskiptablaði Morgunblaðsins í dag er fjallað um vindmylluverkefni á vesturlandi, aðallega er verið að tala um Dalabyggð.

Í uppsetningu er passað vel að tala einungis um arð sem á að vera um 1 miljarður á ári og skapa góðar skatttekjur fyrir sveitafélagið og ríki. Eru þó heiðarlegir og gera ekki ráð fyrir nema 25 ára líftíma og 800 vindmyllum.

Þá vaknar auðvitað sú spurning - hvað þurfa 800 vindmyllur mikið landsvæði? Það fylgdi ekki fréttinni (messunni) eða annarri spurningu - hvað gerist eftir 25 ár? Hver ætlar að rífa þetta niður og hvernig verður landslagið á eftir?

Ekki veit ég nákvæmlega hvað vindmylla þarf marga fermetra en ef við gerum ráð fyrir 10 fermetrum þá væru 10 vindmyllur einn hektari sem myndi þýða 80 hektarar fyrir 800 vindmyllur. Í samhengi er það 1/4 af landsvæði höfuðborgasvæðisins. (Fyrirvari með þessa útreikninga því hef ekki nóga vitneskju til að standa undir þeim).

Jafnvel þótt helmingi útreikninga þá er þetta ansi stórt landsvæði og er það afturkræft? Er gert ráð fyrir í arðsemisútreikningum að taka þetta niður? Athugið það að vatnsaflsvirkjun að þá er líftíminn settur 100 ár og að miklu leyti afturkræft.

Að lokum má nefna sjón- og heyrnarmengun, ásamt fugladauða og landsvæðið er lokað allan tímann.

Þessi gullgrafar ættu að leita sér að einhverju öðru.

 

Myndin með fréttinni sýnir vel náttúruspjöllin

Að náttúruverndarsamtök skuli ekki hrópa upp yfir sig yfir þessu vindmylluáformum er algerlega óskiljanlegt. Myndin sýnir svo vel náttúruspjöllin sem af þessu hlýst. Í fyrsta lagi þá eru rafmöstur í bakgrunni sem virka smá miðað við þessar vindmyllur og þótt séu í bakgrunni þá er alveg hægt að átta sig á stærðarhlutföllum.

Í annan stað sést að það þarf að leggja veg að hverri og einni vindmyllu. Þannig sé ætlunin að leggja undir sig 1 eða fleiri hektara þá er verið að ýfa upp megnið af landinu og eftir situr spurningin, er það afturkræft?

Mengun af vindmyllum og hversu vel gefur af sér orku er önnur umræða en miðað við vatnsvirkjanir þá tapa þær alltaf. Þessar mótbárur við vatnsaflsvirkjanir er mjög skrýtið líka því einn dalur sem fer undir hefur ekki svo mikil áhrif á landsvæði sé stífla tekin. Vindmyllur hins vegar þurfi veg að hverri og einni þannig að rask á landi er mun meira í raun. Hvar er öll náttúrúverndasamtökin? Misstu þau málið?

Vonandi verður ekkert úr þessum óskapnaði hér á landi.

Kynna áform um vindorkuver

Munu þessar upplýsingar breyta aðferðum Hafró?

Er alveg viss um að þessar upplýsingar munu ekki breyta nokkru fyrir Hafrannsóknarstofnun og aðferðir hennar við að mæla magn fisk í sjónum. Hef lesið um merktan þorsk sem fór frá suðurlandi og norður fyrir Snæfellsnes á hálfum mánuði.

Aðferð Hafró er enn að mæla út frá afmörkuðum svæðum og gerir ekki ráð fyrir slíkum hreyfanleika fiskitegunda. Er ómögulegt að gera ráð fyrir því í aðferðafræðinni? Ég er ekki fiskifræðingur en slíkar áleitnar spurningar hljóta samt að eiga rétt á sér.

Málið með stofnaninir er að þær koma sér upp aðferðum, sem oft eru á vísindalegum grunni. Hins vegar stunda þær ekki vísindi í þeirri merkingu að bæta aðerðir eða þróa. Það er ekki hlutverk stofnanna. Þess vegna ríghalda þær í sömu aðferðir þrátt fyrir augljósa vankanta.

Það sem er mest truflandi, og var mjög áberandi í Covid svokölluðum vísindum, er að vísindi geta ekki svarað fyrr en eftir ákveðinn tíma. Þangað til eru þetta ágiskanir og það á við um þegar kvóti er ákveðinn. Kvóti er sem sagt ágiskun um veiðanlegt magn fiskitegunda en segir afar lítið um hversu mikið magn fiskitegunda er í sjónum kringum landið.

Ég er ekki hlynntur sóknarkerfi því þá myndu einungis fáir stunda veiðar. Hins vegar eftir 40 ár að kvótakerfi er ekki kominn tími til að uppfæra aðferðir og nálgast þetta á öðrum grunni?

Veiddu grálúðu með 2.600 kílómetra að baki

Bjarni skattmann

Hér áður fyrr Ólafur Ragnar þennan titil en nú er Bjarni búinn að taka við honum. Steingrímur J. var aldrei skattmann hann var ofurdjöfull-skattmann.

Eina sem Bjarni hefur frama að færa er að auka skatta á neyslu í stað þess að taka almennilega á ríkisbákninu og minnka það. Hvernig væri að slaufa öllum þessum eilífu nefndum um hitt og þetta? Af hverju geta ráðuneytisstarfsmenn ekki sinnt þessu í samvinnu við ríkisstofnanir? Alveg hreint ótrúleg peningasóun og framsókn er þar fremst í flokki að útbýta bitlinga til stuðningsamanna.

Það væri líka hægt að afnema styrk til fjölmiðla nema þeim sem eru úti á landi. N4 sinnir betur íslenskri dagskrágerð heldur en Rúv en fær enga 6 miljarða til þess. Auk þess eru engir blaðamenn á Íslandi lengur þetta er bara afritun og þýðing frá öðrum miðlum hugsunarlaust dreift út í loftið.

Væri líka hægt að hætta borgarlínuruglinu og spara þannig enn meiri sóun.

Af mörgu er að taka Bjarni skattmann en nóg er komið af hækkun neysluskatta því það leysir enganveginn ríkisfjármálin.

Stór bjór verður áfram stór bjór

Vona að Kristrún Flosadóttir komi aldrei að fjármálaráðuneytinu

Vonarneisti Samfylkingarinnar í Kristrúnu Flosadóttur snýst um popúlisma en ekki raunhæfar leiðir, sér í lagi í fjármálum þjóðarinnar.

Það sem hún vill gera er að hækka fjármagnstekjuskatt þe. aukaskattheimta fyrir flesta sem þegar eru búnir að borga skatt af peningunum sínum. Þar telur hún að eitthvað sé að fá en virðist frekar áttavilt á því að stórir fjármagnseigendur koma þá peningunum annað. Hver er þá eftir til að borga? Auðvitað almenningur sem reynir að spara.

Tillagan um skuldabréfaútboð er áhugaverð en ekki minnist Kristrún á hana. Hún vill ganga í sjóði sem á að nota við erfiðar aðstæður þegar atvinnulífið er á blússandi siglingu. Verulega popúlískt og vitlaust.

Grunnurinn að lækka verðbólgu er að lækka ríkisútgjöld og fá fjárlög án halla sem þýðir að allir þurfa að skera niður og minnka ríkis framkvæmdir. Hvað boðar Kristrún? Jú að auka framkvæmdir sem á að nýtast almenningi svo vel, algerlega út í hött.

Er ekki komið nóg af þessum popúlískum flokkum?

 

„Verið að kroppa upphæðir frá almenningi“