Borgarlínufrekja

Það er verulega skondið að lesa rembinginn að finna lausn á þessu dæmi sem hefur verið í umræðunni í áratug (ca 4 ár frá samgöngusáttmála). Þegar hugmyndin er lesin þá á að fara úr 3 akreinum niður í tvær og ekkert að gera við brúna yfir Elliðaána, þar af á borgarlínan að fá eina akrein. Ef henni er ætlað að keyra austan megin þá heftir það alla sem vilja beygja upp Ártúnsbrekkuna. Ef hún er sett inn í miðju þá þarf að þvera veginn til að komast þangað. Alls ekkert er tekið á aðaltappanum þeim sem ætla að beygja upp á Kringlumýrabaut á morgnanna.

Borgarlína sem á að frekjast inn á umferðagötur er andvana fædd og skilar engum árangri. Hið augljósa er auðvitað að 250 þús manna búsvæði þarf ekki sérstakan aukastrætó þegar alveg er hægt að útvíkka núverandi þannig að hann nýtist betur notendum.

Það er leitin að meiri vitleysu að eyðileggja einn besta vegkafla höfuðborgasvæðisins, bara fyrir ofvaxinn strætó sem enginn þarf.

Stórar breytingar við Bústaðaveg og Reykjanesbraut

Misvísandi upplýsingar

Mikið hefur verið fjallað um falsfréttir (misinformation) þar sem fjölmiðlar hafa tekið sig saman og skorið upp herör gegn því ásamt svokölluðum samfélagsmiðlum. Þessi herferð þeirra beinist samt ekki gegn þeim sjálfum og ekkert spuringamerki sett við gögn sem þau setja sjálf fram.

Blogg og hlaðvörp innihalda annan vinkil því þau mega vel vera hlutdræg þótt oft komi það ekki nógu vel fram. Þar staðhæfir fólk oft um hluti sem kannski væri réttara að kalla misvísandi skilaboð. Sé hlustun og lestur "réttur" þá  gerir lesandinn ráð fyrir afstöðu skrifandans og dregur sínar ályktanir út frá því. Fjölmiðlar aftur á móti vilja telja okkur trú um að þeir séu hlutlausir (hlutlægir) í umfjöllun en eru það samt sjaldnast.

Til að mynda var umfjöllun í Morgunblaðinu í morgun um bilanir í vindmyllum í Færeyjum sem ollu töluverðu rafmagnsleysi. Síðan var umfjöllun færð hingað til lands og sagt frá góðri reynslu Landsvirkjunar og slæmri reynslu í Þykkvabæ. Niðurstaðan var lélegt viðhald en einmitt vantaði þá hlutlægnina í niðurstöðuna, hvað kostar viðhaldið? Af hverju var viðhaldi ekki sinnt nógu vel?

Tölum aðeins meira um vindmyllur og misvísandi upplýsingar. Rakst á grein í oilprice.com þar sem fjallað var um misvísandi upplýsingar um vindmyllur. Þar var vitnað í aðra grein en í báðum tilvikum gengið út frá því sama. Allt neikvætt um vindmyllur væru misvísandi upplýsingar og á sama tíma þarf ekkert að segja nema gott um vindmyllur eins og það væri ekkert slæmt við þær. Þannig vilja þessar greinar meina að andstæða fólks væri vegna rangra upplýsinga um vindmyllur og það væri eina sem ylli andstæðu fólks við vindmyllur.

Þessi taktík minnir um margt hvernig almannatenglar setja fram efni. Þar hafa allir aðrir rangt eða skortir upplýsingar sem settar eru fram oft án þess að fara neitt ítarlega í efnið. Þá er talið nóg að taka nokkur dæmi, svara þeim og láta eins og allt sé í himnalagi. Því miður eru þetta misvísandi skilaboð sem hafna í raun almennri tjáningu um efnið.

Hið rétta væri að leyfa mismundandi tjáningu sem að lokum ættu að leiða til niðurstöðu. Því miður er raunveruleikinn í dag ansi fjarri því oft á tíðum.

Hagfræðikenningum snúið á hvolf

Það er ótrúlegt að verða vitni að þessu að formaður sjálfstæðisflokksins skuli taka þátt í skattahækkunum og halda að það lækkki verðbólguna. Það var svo augljóst að síðasta verðbólguskot var vegna skattahækkanna. Allir sáu það nema fjármálaráðeherra.

Forsætisráðherra segist vilja vernda tekjulægsta hópinn en einmitt besta leiðin til þess er að lækka skatta. Hlutfallslega skila það mestu fyrir þann hóp. Að vernda almannaþjónustu er ekki gert með skattahækkunum heldur að finna út hvað skila bestum árangri í þjónustu. Í raun þýddi það að 80% starfa eru líklega frekar óþörf.

Svona til að koma með alvöru sparnaðarhugmyndir:

Hætta við borgarlínu

Leggja niður Rúv

Hætta stuðningi við stjórmálaflokka og fjölmiðla

Leggja niður 80% nefnda sem framsóknarflokkurinn býr til

Lækka skatta á eldsneyti og hætta íblöndun eldsneytis

 

Örugglega hægt að finna margt fleira en svona listi gæti nýst til að komast úr sporunum og koma hlutum í framkvæmd.

Boða aukna skattheimtu og niðurskurð

Forstjóri orkuflutninga segir okkur hvernig eigi að framleiða rafmagn

Þessi tilvitnun til framsögu forstjóra Landnets er frekar furðuleg. Fyrirtækið sem honum var rétt með því að skipta Landsvirkjun upp sér um og á alla orkuflutninga. Þeir sjá ekkert um framleiðslu. Þetta væri eins og forstjóri Eimskips færi að segja okkur að veiða meiri fisk.

Þegar rýnt er betur í viðtalið þá er hann þversagnakenndur og frekar mótsagnaknndur. Það kemur reyndar ekki fram á mbl.is en kom fram í Morgunblaðinu að hann viðurkenndi að orka með vindmyllum væri ótrygg og það væri áskorun að finna fyrirtæki sem samþykktu að vinna miðað við slíka ótryggja orku. Líklegra er að þeir séu ekki til enda væri það ansi slakt viðskiptamódel.

Hann hedlur því líka fram að hægt sé að byggja upp vindmylluorkuver á mörgum stöðum kringum landið og vindurinn blási á mismunandi stöðum og þannig sé hægt að jafna út nýtingu. Hljómar eins og hið besta ævintýri.

Hann klikkar síðan út að innviðir ráða ekki við mikla orkuaukningu. Sem er auðvitað mótsagnakennt við að setja upp víðsvegar um landið vindmylluorkuver. Hver á að borga uppbyggingu innviðanna svo þau ráði við orkuna? Ætti það ekki að vera kostnaður þeirra sem ætla að byggja upp vindmylluorkuver?

Blaðrið hans um orkuverð er varla á bætandi. Þar stendur ekki steinn yfir steini miðað við önnur lönd enda þorir hann ekki að nefna að vindmylluorkuver hækka orkuverð. Fer í staðinn að blaðra um að fólk þurfi að nýta orkuna sem best, þvílíkt kjaftæði.

Eins og allt sem kemur fram um vindmylluorkuver - bölvað kjaftæði.

Gæti þurft að tvöfalda raforkuframleiðsluna

Óeirðir, mótmæli, verkföll og óánægja í Evrópu

Það er merkilegt hvað heyrist lítið af óánægju í Evrópu. Það eru verkföll í mörgum löndum, mótmæli tíð og stór, og nú óeirðir. Stóru fréttamilðarnir segja varla frá þessu og þeir íslensku sem apa upp eftir þeim segja því líka lítið frá þessu.

Það mætti ætla að allir væru svo ánægðir í Evrópu en raunin er allt önnur. Megn óánægja er sbr. nýr flokkur vinnur kosningasigur í Hollandi en við fáum bara ekki að heyra um það. Fyrir utan það hvað stóru fréttamiðlar segja ekki frá þá er þetta líka pólitískt mál. Það eru margir fjölmiðlamenn og alþingismenn voða veikir fyrir ESB.

Almenningur er samt ekki á sömu línu og það sem sagt er í fjölmiðlum endurspeglar oft illa skoðanir almennings.

Þetta er ekki síður áróður. Í boði hvers er erfitt að segja en WEF er samt oft nefndir. Áróður er ekki bara að tyggja upp sama hlutinn síendurtekið, hann er ekki síður þögn. Að þegja um hluti sem skiptir fólk máli. Þögnin endurspeglar samt ekki vilja fólksins og því tapa þeir sem stunda slíkan áróður.

Tíminn leiðir í ljós hversu langan tíma það tekur.

120 lögreglumenn særst í Frakklandi í dag

Umhverfisvænir rafbílar eða umhverfissóðar

Sífellt er jagast á því hversu umhverfisvænir rafbílar séu og láti engar eiturgufur frá sér. Slíkt er auðvitað fjarri öllum sannleika því það er frekar mengandi að framleiða bílana og að farga þeim, þótt minni mengun sé við keyrslu þeirra.

Þannig eru rafhlöðurnar ekki endurnýtanlegar og það sem er verra skv. frétt á Zerohedge þá vilja tryggingarfélög frekar borga út bíl sem lendir í árekstri, sér í lagi ef lítur út fyrir að rafhlaðan hafi orðið fyrir hnjaski, heldur er en að laga þá. Í ljós kemur að það er ekki hægt að gera við rafhlöðurnar og auk þess eru þær innbyggðar í grindina svo verulegur kostnaður fylgir að skipta um.

Það hlýtur að vakna sú spurningin hver er þá ávinningurinn af því að skipta um orku í bílum? Er það fyrir umhverfið eða er það svo fína fólkið fái dýr leikföng.

Öll orkuskipti með rafbílum, vindmyllum og sólarorku er allt gert með skammtímahugsun í huga og lítið gert í að finna leiðir sem virki til lengri tíma. Það er enginn ávinningur í því að setja upp vindmyllur sem eiga að duga í 25 ár. Þetta er skammtímahugsun.

Einn bloggari, Arnar Loftsson, setti inn að rafbílar væru framtíðin með svokölluðum Solid state batteries. Vissulega lausn en er samt all fjarri því að vera leysanleg því líftíminn er svo skammur. Bílinn léttist en neytandinn þarf að borga tíð rafhlöðuskipti þangað til almennileg lausn finnst með þessar rafhlöður. Fréttir um betri árangur þýða ekki að lausnin sé komin.

Ein vangavelta í lokin. Ef bara væru rafbílar á höfuðborgasvæðinu myndi það þýða minna svifryk?

Enn eitt bankahrunið

Það er alveg ljóst að Credit Suisse er fallið og athyglisvert er að þetta var eftir sömu forskrift og íslensku bankarnir féllu. Þegar allt var komið í óefni þá gaf seðlabankinn út vilyrði um lán, loks var öðrum banka boðið að kaupa með sameiningu sem endaði með að ríkið tók allt yfir.

Í Bandaríkjunum er ekki alveg sama upp á teningnum en samt hlið sem líkist til íslensku bankanna sem féllu. Þar er reynt að lána First bank af öðrum bönkum sem bjargar samt ekki öllu hinum minni bönkunum enda heyrst tölur um 180 bankar muni falla og að það sé vanmat.

Kerfishrunið er vegna lausafjárstöðu þe. of mikið lánað án þess að huga nóg að eigin fé. Í Bandaríkjunum hafa t.d. kreditkortaskuldir og bílalánsskuldir aldrei verið jafn háar. Þetta eru bara neytendur og þá er rétt hægt að ímynda sér hvað gerist ef fyrirtæki hafa farið sömu leið að hækka skuldir upp í rjáfur. Hrun er eina leiðin til að lagfæra þetta.

Líklega munu íslensku bankarnir standa en það mun verða erfiðara að fá lán á næstunni.

Víkjum aðeins að stjórnamálamönnum hér heima sem keppast við að tæma sjóði landsins. Þannig boðaði Bjarni fjármálaráðherra að Landsvirkjun væri mikilvæg tekjulind þjóðarinnar. Með öðrum orðum það ætti að taka út eigið fé fyrirtækisins og nota af ríkisstjórninni. Leið sem til lengdar leiðir ekki til annars en glötunnar. Kristrún Flosadóttir vonastjarna Samfylkingarinnar talar á svipuðum nótum og nefnir t.d. hvalrekaskatt. Hennar lausnir eru skammtímalausnir sem leiða til hruns til lengri tíma litið.

Eftir stendur spurningin hvernig björgum við íslendingum frá þessu?

„Yfirtaka aldarinnar“

Það sem má er það sem ekki má

Fjölmiðli er í sjálfsvald sett að setja reglur sem miða að fjalla um hluti á hlutlausan hátt. Hins vegar má alveg spyrja sig hversu hlutlaus sú lína er sem fylgt er eftir. Til dæmis þótti í góðu lagi að fjalla um mannréttindi í Katar en það má ekki gagnrýna eigin stjórnvöld. Þar fara ekki saman orð og gerðir.

Rúv setti upp svipaðar siðarreglur en það samt aftrar fréttamönnum ekki frá því að lepja upp fréttir af öðrum miðlum. Þar sem ekkert er sagt um gildi þeirra miðla sem geta algerlega stangast á við siðreglur stofnuninnar.

Annars er BBC mjög þekkt fyrir bann alskonar sem ýmiss rokklög hafa lent í gegnum tíðina. Þetta er samt frekar klúðursleg lausn mála hjá BBC og til þess fallið að fá fleiri á móti en með. Hefði Liniker fengið tiltal og beðinn um að tóna sig niður þá hefði enginn tekið eftir þessu.

Málið er einmitt að með frjálsri umræðu þá næst betri sátt en með banni þá er verið að tvístra fólki í hópa, með eða á móti.

Styðjum málfrelsið!

Segir ákvörðun BBC rétta

Hinn væntumþykjandi áróður allt um kring

Áróður er eitt lævísaskta bragð til að koma skoðun sinni á framfæri. Eitt aðalinntakið í því er að setja hóp fram með neikvæðum formerkju t.d. afneitarar.

Við erum öll jafn sek um slíka notkun og það er lesandans að vinna úr því hvort hann láti það hafa áhrif á sig. Verra er áróður í fjölmiðlum því þar geta margir fjölmiðlar komið með sömu rullu og þannig sýjað frekar inn áróðrinum. Þetta var óspart notað á covid tímum sbr. ósprautaðir gegn sprautuðum. Þegar rykið síðan sjatnar þá oft svíður fólki að hafa verið gert að fíflum með að fylgja slíkum áróðri. Þannig komast fjölmiðlar oft upp með áróður því fólk skammast sín og vill að þetta fari burt frekar en að ýfa upp sárin.

Lævís áróður er hins vegar mun verri því hann er síendurtekin en yfirleitt inn í greinum (fréttum) með einu orði í setningu, mesta lagi einni setningu í grein. Dæmi um slíkt er hvernig konur eiga að svo erfitt uppdráttar í karlaheimi þrátt fyrir að hafa barist fyrir jafnræði í langan tíma. Þá eru þær alltaf undirgefnar körlunum. Þetta birtist t.d. í skrifum um stríðið í Úkraínu þar sem rússneskir hermenn eiga að vera svo vondir en á sama tíma eiga úkraínskir hermenn að vera englar. Slíkt passar auðvitað engan veginn við raunveruleikann. Tölum ekki um viðvarandi skotfæraleysi rússneska hersins sem hefur verið til staðar frá upphafi átaka.

Loftlagsmálin (climate change) eru yfirfull af áróðri. Lengi vel var notast við orðið afneitarar fyrir þá sem stukku ekki á vagninn. Reyndar mjög algengt orð að nota fyrir þá sem vilja skoða málin betur. Í Morgunblaðinu í dag var fjallað um rannsókn á vindmyllum út í hafi. Niðurstaðan þar var að sjófuglar forðast vindmyllur. Í framhaldi var farið að fjalla um hugmyndir af vindmyllur hér á landi sem flestar eru á landi. Þar benti blaðamaður á jákvæðan hátt að vindmyllur væru góðar vegna loftlagsmála. Hann nefndi líka þá sem eru á móti en kallaði þá efasemdamenn. Þar með fauk hlutlægni fyrir hlutdrægni sem er í anda áróðurs. Eitt orð sem breytir öllu inntaki því tveir hópar fá ekki sama viðhorf, annar jákvætt en hinn neikvætt.

Það má margt segja um loftslagið en ef það væri ekki breytilegt þá væri eitthvað óeðlilegt í gangi. Með því að nota svona almennt orð þá auðveldar það allan áróður.

Borgarlína er líka gott dæmi um áróður þar sem grípandi orð er notað til að útlista hugmynd án þess að ræða í smáatriðum hvað sé átt við. Þannig er ekki enn til rekstraráætlun fyrir borgarlínu en samt á að setja hana upp. Það gengur illa að halda úti núverandi strætókerfi, sem þarf samt að vera áfram, en það skiptir engu máli. Áróðurinn skal fá sínu fram, hvað sem það kostar.

Veit hún eitthvað virkilega um strætó?

Það er voða fallegt og göfugt að gefa höfuðborgarbúum tækifæri á að kynnast hvernig strætó gengum um stræti höfuðborgasvæðisins. Eitthvað segir mér samt að hún veit voða lítið um hvernig er að taka strætó milli ólíkra hverfa. Það er mjög einfalt að fara í 101 Reykjavík en tökum annað dæmi úr 200 í 110.

Fyrir mig tekur um 3 mín að ganga að stoppustöð þar sem nr. 4 stoppar. Tek vagn í Mjódd þar sem ég get tekið 24 upp í 110. Líklega er hann ekki of seinn en fer út við Árbæjarsafn og geng í 10 mín að áfangastað. Þetta tæki um 30 mín. svona sirka. Ef ég veldi aðra leið þá líklega tæki þ.að um 45 mín. Það reyndar versnar á heimleiðinni því þá líklega myndi ég missa af nr. 4 og þurfa bíða í 10 - 20 mín.

Strætisvagnakerfið er einfaldlega ekki að vinna saman ef þú ferð á milli hverfa og það er stærsta vandamálið. Borgarlína mun ekki leysa það vandamál heldur gera það stærra svo hún er algerlega óþörf.

Byrjum á byrjuninni og komum notendum auðveldlega milli hverfa þá kannski fær strætó notagildi í hugum íbúa höfuðborgasvæðisins.

Vill gefa borgarbúum kort í strætó