Hvað varð um að þjónusta viðskiptavini?

Svarið frá bankanum er að það útheimti vinnu og þá þurfi að rukka fyrir það. Með þessu er verið að segja að öll þjónusta banka við sína viðskiptavini verði rukkuð hér eftir. Þetta er voða skrýtin stefna því stundum þarf einungis smá breytingar á viðskiptum.

Tökum sem dæmi yfirdrátt og það eru gerða smá breytingar án þess að gera þurfi nýjan samning. Samt skal rukkað fyrir þjónusta. Sá sem fær yfirdráttinn borgar þá ekki einungis með vöxtunum heldur þarf að reiða fram kostnað í hvert sinn. Passað er vel upp á rukka fyrir alla fyrirhöfnina sem yfirleitt tekur innan við fimm mínútur.

Þar sem bankar geta ekki lengur náð inn sömu tekjum af útlánum þá er ráðist á viðskiptavininn með þóknunum. Samt sem áður fær viðskiptavinurinn ekkert lægri vexti. Með þessu er bankinn að segja viðskiptavinum. Það er best að skulda ekkert og passaðu þig að hafa sem minnst samband við okkur.

Síðast þegar ég fór í bankann minn þá fékk ég enga súperþjónustu eða gott viðmót. Mér var boðið að láta vita á útleið. Datt það ekki í hug. Ef bankinn hefur ekki yfirlit yfir gæði þjónustu sinnar sem borgað er fyrir þá er það ekki góð þjónusta.

Viðskiptavinir eiga heimtingu á mun betri þjónustu en veitt er, sér í lagi eftir að farið var að rukka fyrir hvert viðvik.

16 þúsund krónur í þóknun

Að vera ákaflega hæfur

Þegar einhver er ákaflega hæfur þá vissulega hefur sá aðili margt fram að færa. Það skrýtna er að geta sett þetta fram í orðum að það eitt og sér réttlæti hækkun launa. Formaður stjórnar OR lét hafa eftir sér á visir.is að hækka hefði þurft launin vegna þess að forstjórinn væri ákaflega hæfur. Meira svo ákaflega hæfur að nauðsynlega þurfti að gera það.

Í hverju felst þessi ákaflega hæfni forstjóra OR. Eiga eigendur og aðrir starfsmenn ekki rétt á að vita það? Svo virðist sem að í stjórn opinberra fyrirtækja sé að veljast vanhæft fólk. Þetta kom í ljós með stjórn Strætó sem gersamlega situr áfram vanhæf eftir launamál forstjóra og innleiðingu ferðaþjónustu fatlaðra. Í stjórn OR virðist ekki vera hæfara fólk sem lætur eftir sér að forstjórinn eigi skilið tvöföldun launa vegna þess að vera ákaflega hæfur.

Satt að segja ef ég væri í atvinnuviðtali og segðist vera ákaflega hæfur í starfið þá myndi viðmælandinn horfa á mig eins og geimveru ef ekki fygldi í hverju þessi ákaflega hæfni mín væri.

Nokkuð hefur verið rætt um hvernig ríkið og sveitafélög bólgna út varðandi kostnað við að reka þau. Getur verið að það sé vegna vanhæfni fólks sem velst í stjórnir og sér um að sinna þessu. Í dæmum OR og Strætó eru dæmi um vanhugsaðar launastefnur þar sem öll tengsl við almennt launafólk er ekki til staðar.

Er þörf á að meta hæfni fólks áður en það er valið í stjórnir opinberra fyrirtækja?

Vekur upp fleiri vangaveltur

Þetta er gott átak hjá henni til að sýna krökkum á 11 ári hvað svokallað prívat á netinu getur gert. Hins vegar vekur þetta upp fleiri spurningar.

1. Hvað eru börn að gera með svona síma (líklega á bilinu 20-30 þús) því það þarf nýlega síma til að nota Snapchat?

2. Snapchat er bannað innan 13 ára. Fylgjast foreldrar ekkert með símanotkun barna sinna?

3. Kenna foreldrar eða ræða þau ekkert við börnin sín um notkun á slíkum forritum?

Legg til í framhaldi af þessu að hún bjóði foreldrum í bekkinn og þau ræði þessi mál. Ég á börn og er sífellt að ræða við þær um notkun á símum og internetinu. Þannig að ég spyr enn og aftur, hvar eru foreldrarnir?

Kannski nýtt verkefni fyrir fullorðinsfræðu. Fræða börn um notkun síma.

Yfir 3.000 deila „private“ mynd

Það er einnig kostnaður við aukningu ferðamanna

Gullgrafaraæðið í kringum fjölgun ferðamanna virðist stundum vera á kostnað þeirrar staðreyndar að það fylgir kostnaður ferðamönnum. Mikið hefur verið rætt um aðstöðu og afmarkanir á svæðum, auk umræðu um öryggi.

Hins vegar virðist lítill vilji til að setja peninga í þessi mál og of mikið horft til þess hvað ríkið eða sveitafélög eigi að gera. Sé vilji til að þjónusta ferðamenn þá finnst mér að ferðaþjónustuaðilar verði líka að leggja pening í öryggi og upplýsa ferðamenn.

Vissulega bera ferðamenn ábyrgð á sér sjálfir en einnig er vitað að sumir ferðamenn gera sér enga grein fyrir ólíkum aðstæðum hér á landi og í heimalandi sínu. Þess vegna eru upplýsingar mikilvægar og þær þarf að endurtaka í sífellu.

Ábyrgðafull ferðamennska skilar ánægjum ferðalöngum og því er mikilvægt að finna réttu blönduna um upplýsingar, öryggi og umgengni.

Túristar hunsa fyrirmæli

Fór nú bara út á svalir

Já þau eru mögnuð norðurljósin og það er alveg jafn magnað að geta horft á þau af svölunum hjá mér. Sem betur fer er lýsing í nýrri hverfum þannig gerð að hún mengar minna og þessa vegna eru norðurljósin sjáanleg af svölunum.

Það er samt alltaf jafn ótrúlegt að horfa á norðurljósin og ekki hef ég enn fengið leið á því þótt hafi alloft séð. Þannig að fyrir útlendinga að sjá er vel skilijanlegt að þetta sé mikið ævintýri.

„Eitt af stóru undrum veraldar“

Eitt fyrirtæki segir ekki alla söguna

Margir þeir sem vilja hátt veiðileyfagjald falla í þá gryfju að taka út stærstu fyrirtækin. Steingrímur svínfellur í þá gryfju og telur að verið sé að taka frá þjóðinni. Það er svo langur vegur frá því þar sem Grandi sinnir meiru en að afla fisk úr sjó því þeir verka hann og selja.

Út af þessum ímyndaða arði Steingríms þá er ljóst að litlar útgerðir út á landi verða að draga saman seglin. Landsbyggðarfólki er gert enn erfiðara að halda sér uppi með útgerð einfaldlega vegna þess að horft er í hagnað fyrirtækja eins og Granda.

Veiðileyfagjöldin voru lækkuð til að koma á móts við litlar útgerðir. Ef ætlunin er að hafa fá risafyrirtæki í sjávarútvegi við landið þá er betra að segja það beint út en að halda úti svona farsa eins og Steingrímur gerir.

„Arðurinn tekinn frá þjóðinni“

Er nauðsynlegt að breyta þessu?

Get ekki sagt að ég sakni þess neitt að engar vínflöskur séu í matvörubúðum og hægt sé að kaupa þetta öllum stundum.

Aftur á móti þá má segja að þeir sem vilja vín verða sér út um það hvar sem það fæst og halda að allt fari á versta veg við að setja vín í matvörubúðir er fjarstæða.

Hvort sé einhver þörf á að breyta þessu finnst mér mikilvægari spurning. Ljóst er að ríkið tapar engu á að færa þetta og ef eitthvað er þá fær ríkið meira í sinn hlut þar sem ekki þarf að halda úti verslunarrými.

Niðurstaða mín er mér er alveg sama hvað leið þetta frumvarp fer. Það mun ekki hafa stórkostleg áhrif á líf Íslendinga hvað sem gerist með það.

Áfengisfrumvarp afgreitt

Réttlætingin á þrengingunni er afar takmörkuð

Það er ekki annað hægt að segja en að réttlætingin á þrengingu Grensásvegar er ansi takmörkuð. Hún snýst mikið um gangandi vegfarendur sem þurfa að fara þarna yfir og það skapi hættur fyrir börnin.

Eins og sést á myndinni þá eru gagnbrautaljós í miðri brekkunni og ljós síðan ofar. Þannig að öryggi þeirra sem þarna fara yfir er alveg til staðar. Ef börn eru að hlaupa annarsstaðar þá er einfaldast að setja grindverk enda kostnaður við slíkt ekki nema brot af fyrirhuguðum breytingum.

Varðandi hjólreiðamenn þá hef ég bloggað áður að þeir munu líklegast lítið notað brekkuna og í annan stað þá þurfa hjólreiðamenn ekki að hafa hraðbrautir fyrir sig út um allt. Það þekkist hvergi í heiminum að verið sé að breyta götu svona mikið til að setja hjólreiðastíga. Svo þegar komið er hinu megin við Miklubraut þá þarf allt í einu enga hjólreiðastíga. Hver er þá tilgangurinn með hjólreiðastígum í brekkunni? Jafnvel þótt að breið gangstétt sé og fáir ganganadi vegfarendur þá hjóla ótrúlega margir hjólreiðamenn á götunum sjálfum. Af hverju ætli það sé?

Þessi breyting er alger sóun á peningum eins og gerðist með Hofsvallagötuna. Hér er verið að æða áfram í blindni um eitthvað sem skiptir litlu máli.

Þrenging Grensásvegar óskiljanleg

Hugtakslegt klúður

Ég er sammála Karli að þetta hugtak er ákaflega klúðurslegt á allan hátt. Hvernig nákvæmlega á að skilja það er alltof óljóst.

Sem dæmi þá byrjaði samfélagsleg ábyrgð í umhverfismálum og verið mest áberandi þar. Svo allt í einu fór þetta hugtak að heyrast fyrir hrun hjá Baugi. Bankarnir hafa síðan tekið þetta upp en án þess að skýra hvað þeir eigi við. Karl nefnir að veittir eru styrkir og það auglýst vel og vandlega en fyrirtækin veittu styrki áður en samfélagsleg ábyrgð kom til.

Karl hittir þarna á rétta pólinn að það er verið að nota hugtak til að fegra sig gagnvart samfélaginu en ekkert stendur á bakvið það nema skrúður. Minnir á skrúðmælgin í borginni - mikið sagt en lítið gert að viti.

Skilaboð til bankanna: Komið með skilgreiningu svo við trúum ykkur.

„Samfélagsleg ábyrgð bara klisja“

Af hverju má ekki vera val?

Skil ekki alveg þessa kreddu að það þurfi að afnema verðtryggingu. Af hverju má ekki vera val þar fólk getur valið lánaleiðir. Verðtryggð lán þurfa ekki að vera verri valkostir ef verðbólga helst lág. Óverðtryggð lán þurfa líka lága verðbólgu til að vera kostur.

Í framhaldi af fyrirhuguðu banni verðtryggingar má alveg eins spyrja hvort bannað verði þá að verðtryggja leigusamninga?

Bann við 40 ára lánum til húsnæðiskaupa ætti að draga úr hækkunum á húsnæði þar sem færri hafa getu til að kaupa. Verði það ekki raunin þá eru einhverjir aðrir kraftar að verki sem hækkar húsnæðisverð. Hefur þessi nefnd sett upp mismunandi fyrirhugaðar aðstæður sem geta komið upp t.d. verðbólguskot þannig að greiðsla afborgunar verði ofviða fyrir marga (svipað og gerðist með gengislánin). Að húsnæðisverð lækki verulega vegna þessar aðstæðna.

Valkostur fyrir neytendur ætti að vera að leiðarljósi þannig að bann er svolítið skrýtið mál í þessu samhengi. Leyfum neytendum að velja hvort vilja verðtryggt.

Afnám verðtryggingar hefjist 2016