Hef engan áhuga á að borga 2000 kallinn

Sjálfhverfa Jakobs Frímanns kemur svo bersýnilega í ljós þarna að honum finnst allt í lagi að ákveða fyrir aðra hvort þeir vilji borga þessar 2000 kr. Ég vil alls ekki borga þennan pening nema dagskráin sé lagfærð í átt að menningarhlutverki stofnunarinnar.

Þrátt fyrir ýmsa gagnrýni þá hefur engin getað bent á að stofnunin sé að halda úti hlutverki sínu. Svo þykjast menn eins og Jakob geta komið fram og ákveðið hvað sé rétt fyrir aðra. Hvar er málflutningur um að standa við hlutverk sitt? Hvar er málflutningur um að stofnunin fari í naflaskoðun og endurskoði hlutverk sitt?

Ég vil leggja stofnunina niður en er tilbúinn að endurskoða þá ákvörðun ef RÚV er tekin í algera naflaskoðun og sinnir hlutverki sínu.

Vilja fá að borga tvö þúsund kallinn

Gullgrafaraæði

Þetta er farið lykta of mikið af gullgrafaraæði með hótelin. Vissulega þarf hótel og líklega hægt að selja gistirýmin til skamms tíma en framboðið má samt ekki vera of einhæft.

Þess vegna er nú betra að vera "týndur" í Kópavogi en allir komi saman í Reykjavík á litlum bletti. Það sem heldur ferðamönnum eru valkostir og þá þarf að vera val um ódýrari gistingu.

Þannig að lítið pláss er fyrir gullgrafaraæðið. Notum skynsemina.

Margir vilja í hótelrekstur

Ótrúverðug málpípa lífeyrisjóðanna

Í gegnum allt viðtalið við Helga skín í gegn hversu fjarri lífeyrissjóðirnir eru orðnir almenningi. Hann telur upp að lífeyrissjóðirnir eigi í innflutningsfyrirtækjum sem einmitt eru þekkt fyrir að blóðmjólka neytendur með alltof háu vöruverði.

Hann lýsir því líka að hann hafi eignast sitt fyrsta hlutabréf 14 ára. Frábært að heyra en hversu margir eignast hlutabréf 14 ára?

Væri ekki nær að fá einhvern sem skilur almenning til að vera málpípa lífeyrissjóðanna. Með öðrum orðum það er kominn tími á að leggja lífeyrissjóðina niður í núverandi mynd.

Hagsmunirnir fara saman

Vonum að það fé sé vel nýtt

Sveitafélögin fóru algerlega fram úr sér þótt vissulega hafi sum verið vel rekin en önnur ekki. Svona eins og venjulegur gangur er í lífinu. Það má þó sjá á fréttum að flest sveitafélögin eru ekkert að missa sig og vinna í að greiða niður skuldir ásamt smá bitlingum.

Það er gott ef lært er af hruninu og ekki farið jafn geyst og gert var. Hins vegar virðist enn langt í land að skipulag sé í einhverjum takti við íbúa, sér í lagi á höfuðborgasvæðinu.

Það er eins og nú sé lenska að henda út tillögum og vita hvort ekki sé hægt að koma þeim í gegn í stað þess að vinna tillögur almennilega.

Tekjur sveitarfélaga aukast í ár

Sagan endalausa

Þetta fer að verða sagana endalausa í fjölmiðlum. Gott mál að undirbúa sig vel og gera hlutina á þann hátt sem talið er best.

Hins vegar er nokkuð skondið að fylgjast sífelldum fréttum um hversu nálægt við erum að afnema gjaldeyrishöftin.

Þannig ætli sé ekki best að spá mk. 10 fréttum áður en eitthvað gerist :)

Aldrei jafnnálægt því að afnema höft

Enn af furðulegheitum RÚV

RÚV heldur áfram að koma fram eins og ríki í ríki sínu sem hefur rétt fyrir sér. Það er eins og ríkisstofnanir í þessu landi haldi að þær séu ómissandi og allt sem þær geri sé það eina rétta.

Því miður er langur vegur frá því og t.d. kom athyglisverð frétt í gær um að Hafrannsóknastofnun sæi allt í einu meira af fiski. Það kæmi mér síðan ekkert á óvart að það hafi verið ofreiknað þegar kemur að vorrallinu.

Flutningur Fiskistofu er líka gott dæmi um eitthvað sem ekki má hrófla við því það sé svo mikilvægt að sé ákkúrat á þessum stað.

Þessi valdhroki ríkisstofnanna er löngu komin út fyrir velsæmismörk og snýst að mestu um að fá sem mest fé úr ríkiskassanum svo starfsmenn geti haldið áfram "mikilvægu" vinnu sinni í almannaþágu.

Væri ekki nær að fara í naflaskoðun og tilgreina hlutverkið í samræmi við þarfir almennings?

Krefst afsökunar frá RÚV

Virðist furðuleg hugmynd

Þótt vissulega þurfi að setja fé í ferðamannastaði þá virðist það furðuleg hugmynd að koma með nefskatt á Íslendinga vegna þess. Hugmyndin er einhvernveginn engan takt við lögin um að almenning á Íslandi og þess mjög skrýtin hugmynd.

Vonandi verður þetta slegið af borðinu og fundin önnur leið til að fjármagna nauðsynlega hluti varðandi ferðamannastaði. Held það ætti frekar að eyða kröftum í þá hugmynd að beina flugumferð á fleiri flugvelli og þannig dreifa ferðamönnum betur um landið.

Kannski er þetta nauðsynleg umræða til að einhver sátt náist um málið.

Ekki á einu máli um passa

Sparifé búið og ódýrar að versla gegnum netið

Í raun þarf ekki að vera skrýtið að einkaneysla sé ekki meiri. Sparifé fólks er búið sem þýðir að fyrir marga þá snýst allt um að komast af hver mánaðamót. Þannig er lítið aukareitis til að kaupa vörur. Neytendur eru því að halda að sér og sleppa að kaupa alls konar hluti (sem oft eru alger óþarfi).

Hagvöxtur byggir eingöngu á skiptum milli aðila þannig að í heildina eru þessi að skipti að minnka þrátt fyrir að stærri hlutir eins og bílar séu að seljast betur þá eru minni hlutirnir ekki að aukast.

Annar vinkill eru bein kaup á netinu hafi aukist líkt og af fatnaði. Það er alveg hægt að kaupa föt beint þótt vissulega geti fylgt áhætta s.s. sé of lítið en það munar svo miklu í verði að áhættan er tekin. Þessi viðskipti koma ekki fram í hagvexti á sama hátt og þegar keypt er út í búð. Búið er að fækka um millilið og þar með viðskiptum.

Jafnvægið kemur þegar vöruverð lækkar.

 

Hægur vöxtur einkaneyslu

Að hugsa fyrst um sig

Þetta sýnir svo ekki sé um villst að RÚV hugsar fyrst og fremst um sjálft sig og gerir allt til þess. Það er svo langt síðan að RÚV villtist af leið og hætti að vinna eftir lögbundnu hlutverki sínu að elstu menn muna ekki hvenær það gerðist (sem þýðir á mannamáli að hafi gerst fyrir meira en þremur árum).

Að kynna erlenda menningu í gegnum erlent efni er í góðu lagi en að keppast um íþróttaviðburði er löngu hætt að þjóna tilgangi sínum. Sá kostnaður við að keppa um alþjóðlegar íþróttakeppnir þar sem Ísland er ekki þátttakandi er ekki lengur kynningarvert og því óþarfi.

Hlutverk kynningar hefur samt breyst í gegnum tíðina og þannig hefur útvarp ekki sömu þörf að kynna útlenska tónlist og áður því aðgengið er mjög auðvelt annarsstaðar frá. Auk þess hefur heimildamyndum ótrúlega fækkað hjá RÚV en einmitt þær eru gott kynningarefni á menningu.

Einn stór rekstarliður hjá RÚV er hversu marga þarf til að taka upp efni. Frjálsar stöðvar leyfa sér að taka einn myndatökumann og þátttastjórnanda. Hjá RÚV þarf að vera myndatökumaður, hljóðmaður, þáttastjórnandi og eitthvað meira. Það segir sig sjálft að kostnaðurinn við að taka upp efni er miklu meiri.

Ef stofnuninni væri mun að vinna vel úr fjármagni sínu þá breytti hún þessu. Það væri gott fyrsta skref. Síðan færi stofnunin í hlutleysisgír og leyfir gagngera naflaskoðun á starfsseminni.

Framlög oft yfir útvarpsgjaldi

Verðbólga haldist lág, hagstæðara að taka lán

Grunnforsenda þess að taka lán, hvort sem er verðtryggt eða ekki, er að verðbólga sé lág. Þessi forsenda skiptir miklu meira máli en hvort að lán sé verðtryggt eða ekki. Í báðum tilvikum fer allt til fjandans ef verðbólga fer af stað.

Umræðan um verðtryggð lán hefur verið frekar einhæf og svo látið sem þetta form sé einstakt á Íslandi. Staðreyndin er reyndar að þetta þekkist annarsstaðar þótt sjaldgjæft sé. Hins vegar eru óverðtryggð lán yfirleitt með breytilegum vöxtum og greiðslur þeirra snarhækka fari verðbólgan á skrið.

Ég hef átt þrjár fasteignir og alltaf verið með verðtryggð lán. Fyrir mér er meira um vert að hafa húsaskjól en hvort ég borgi yfirnáttúrulega mikið fyrir eignina. Mér sýnist samt að 40 ára lánin gera þetta mun erfiðara en 25 ára lán. Þegar tekið er 40 ára lán þá næst jöfnuðurinn mun seinna og því virðist lánið sífellt hækka.

Kostur við að greiða jafnar greiðslur af láni er að greiðslubyrðin hækkar ekki rosalega mikið milli mánuða. Þægileg leið fyrir neytandann væri að geta séð áætlaða greiðslubyrði á aðgengilegan hátt t.d. í gegnum heimabanka. Þjónusta sem bankarnir ættu auðveldlega að geta veitt.

Lán er áhætta og ber að skoða vel. Grunnforsendan er samt alltaf sú að verðbólga haldist lág óháð lánafyrirkomulagi.

Verðtryggð lán aldrei hagstæðari